Depot 'de Pot'

Kunst, natuur en architectuur ontmoeten elkaar in het depot van Museum Boymans van Beuningen in Rotterdam. Het gebouw is in november 2021 geopend en staat al langer op mijn wenslijstje om te bezoeken. Vandaag ga ik er een kijkje nemen.

In de volksmond wordt het gebouw ‘de Pot’ genoemd. De spiegelende buitenkant van het gebouw heeft een enorm groot Fish Eye effect. In de bolvormige pot zie ik niet alleen mijzelf, maar ook grote delen van de stad weerspiegeld worden. Het Depot en de omgeving vormen een eenheid met elkaar. Eromheen is veel ruimte met zitjes en begroeiing. Een dynamisch gebouw dat uitdrukking geeft aan de allure van een wereldstad.

Als entreebewijs krijg ik een stempel met de contouren van een pot op mijn hand. Ook binnen worden mijn zintuigen geprikkeld en ik ben benieuwd wat er te zien is. Eerst neem ik de lift naar boven naar het dakterras. Het lijkt wel alsof er een stuk bos omhoog getild is naar grote hoogte. Er staan berkenbomen, dennen en grassen op het dak. De begroeiing is hetzelfde als beneden op het museumplein. De spiegelwanden van het restaurant maken het optisch gezien nog groter. In de ronding van het terras kan ik de skyline van Rotterdam zien.

Het depot is een zes verdieping tellende grote ruimte waar de zigzaggende trappen en plateaus je van de ene ruimte naar de andere brengen. Alles is uitgevoerd in betonlook en glas. Het nodigt uit om over de relingen te kijken en de kunstwerken van diverse kanten te bekijken. Het is een mix van stijlen, met doorkijkjes, met verschillende opstellingen naast, boven en onder elkaar, die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben. De glazen loopbruggen van de ene naar de andere kant van het depot is voor sommige bezoekers een beetje eng. Leuk om te zien! 

In de schil van het gebouw worden de kunstwerken onder de beste klimaatomstandigheden bewaard. Achter grote donkere ramen in de galerij zijn de opslagruimtes. Ik kan zelf het lichtknopje naast het raam aandoen en naar binnen kijken. Er zijn enorme rijen schilderijen te zien en in een andere ruimte schappen met allerlei objecten. Ik kan ook meekijken in de restauratieruimtes en de plek waar de kunst binnenkomt en verpakt wordt voor vervoer.

Er is een overzichtswand met verschillende schilderijen uit het depot. De schilderijen hangen door elkaar heen, oud naast nieuw in de meest uiteenlopende stijlen en onderwerpen. Daartussen zie ik een ‘Breugel’ hangen. Museum Boymans heeft veel mooie klassieke werken in bezit, waaronder het schilderij de ‘Toren van Babel’ van Pieter Breugel de Oude. Het is gemaakt omstreeks 1560. De toren die zo hoog werd dat hij tot in de hemel reikte. Het is een groot onderwerp op een klein formaat, zestig bij vijfenzeventig centimeter. Er zijn veel details op te zien, zoals de ragfijne lijn van een katrol om bouwmateriaal op te hijsen.

De schilder Anselm Kiefer staat niet bekend om zijn vrolijke schilderijen. Hij schuwt het grote formaat niet. Een schilder van het grote gebaar met grove kwaststreken. Het immense doek beslaat een hele muur.  Hierdoor kan ik in het landschap opgaan alsof het een vergezicht is. In het schilderij waar ik voor sta heeft hij veel prikkeldraad verwerkt. De titel ervan heeft hij ontleend aan een gedicht: ‘Waar we in de storm van rozen ook heengaan, de nacht wordt door doornen verlicht’. Hij gebruikt ook gedroogde bloemen in zijn werk.  

Ik zie graag schilderijen waarin het landschap en de natuur op originele manier verbeeld zijn, zoals in dit schilderij van Tal R. Op het eerste gezicht een bosgezicht met paddenstoelen. Het is een collage van stukken beschilderd doek, in vorm geknipt of gesneden en in lage over elkaar heen geplakt. Dichterbij zie ik in een wit vlak een hoofd en het silhouet van een vogel, ook in het wit. Een bijzondere manier van werken, maar met effect. Het resultaat mag er zijn.